Pozytywna psychologia porażki

Autor: Paweł Fortuna

Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne

Sopot 2013

Liczba stron: 290

Cytat z książki

Dzięki porażkom możesz być mądrzejszym i dojrzalszym człowiekiem. Ważne są jednak Twoja aktywność, chęć uczenia się na błędach i samokontrola. (s. 252)

           

Pozwolę sobie zacytować pytania z okładki: Czy traktujesz swoje porażki jako element rozwoju? Czy wiesz jak konfrontować się z niepowodzeniem? Czy chcesz nauczyć swoje dzieci radzić sobie z porażką? Czy wiesz czego możesz nauczyć się dzięki porażce?

Jak brzmią Twoje odpowiedzi Czytelniku? Tak, tak, to nie takie proste. Chciałoby się traktować niepowodzenia jako naukę, jako czynnik rozwojowy, chciałoby się, ale… jakoś nie wychodzi. Paweł Fortuna napisał książkę o przewrotnym tytule i dość wywrotowej treści. Przedstawia w niej analizę porażki z perspektywy psychologii pozytywnej. Połączenie niecodzienne i niewątpliwie interesujące.

Autor jest doktorem psychologii, wykładowcą między innymi w Instytucie Psychologii KUL, trenerem i coachem. To połączenie teorii i praktyki, solidnego zaplecza naukowego z żywym doświadczeniem, bardzo w książce widać. Choć podtytuł książki brzmi Jak z cytryn zrobić lemoniadę, to nie jestem przekonana, że Pozytywną psychologię porażki można określić mianem poradnika. Nie ma tutaj prostych wytycznych, jak żyć. Jest za to szczegółowa i konkretna wiedza z dziedziny psychologii, liczne odwołania do koncepcji teoretycznych, jak i badań psychologicznych. Wnioski niekoniecznie autor przedstawia w formie rad nie do odrzucenia. To raczej danie czytelnikowi narzędzi do wyciagnięcia własnych refleksji. Lubię takie książki. Nie są narzucające. Dowiaduję się z nich czegoś, czego nie wiedziałam. No i myślę, a nie tylko przyswajam.

Trzeba jednak uczciwie powiedzieć, że dla osób bez zaplecza wiedzy psychologicznej może to być momentami lektura dość trudna. Nie łatwe może być przedzieranie się przez gąszcz pojęć psychologicznych mało znanych w języku potocznym, przez opisy badań i czcionkę wypełniającą każda stronę po brzegi. Ja jednak myślę, że warto. Warto nauczyć się  traktować swoje porażki po ludzku, porażki innych zresztą też.

Żeby zachęcić, to może jeszcze trochę o tym, co konkretnie znajdziecie w książce. Najpierw autor wprowadza nas w pojęcie porażki w psychologii, dalej odnosi tematykę porażki do kontekstu społecznego i panującego kultu sukcesu, osiągnięć (bezcenne!) . W kolejnym rozdziale możemy zmierzyć się z akceptacją porażki. Jest też miejsce na odbudowywanie siebie po doznanej porażce. No i wreszcie ważny rozdział kończący książkę dotyczy takiego spożytkowania porażki, byśmy stali się dojrzalsi, a życie miało dla nas głębszy sens. Prawda, że brzmi ciekawie, a przede wszystkim pozytywnie? Dla mnie tak, bo choć nikomu porażek nie życzę, a samej sobie najmniej J to  już nie raz doświadczyłam, że był to dla mnie rozwojowy kop, albo jak kto woli delikatniej, skok.

Dodam jeszcze, że Pozytywna psychologia porażki jest laureatem nagrody TEOFRASTA jako najlepsza psychologiczna książka popularnonaukowa 2012 roku.

Za egzemplarz bardzo dziękuję Gdańskiemu Wydawnictwu Psychologicznemu.