To ja zabrałem twój ser – recenzja i KONKURS

Autor: Deepak Malhotra

Tłumacz: Dariusz Bakalarz

Wydawnictwo Studio EMKA

Warszawa 2013

Liczba stron: 116

Cytat z książki

Problem nie polega na tym, że myszy są w labiryncie, tylko na tym, że labirynt jest w myszach. (s. 80)

           

Kilka miesięcy temu pisałam o książce Spencera Johnsona Kto zabrał mój ser?. Dziś chcę Wam przybliżyć książkę Deepaka Malhotry To ja zabrałem twój ser, która reklamowana jest jako „błyskotliwa replika” na tę pierwszą. Gdy przeczytałam opis tej książki na stronie Wydawnictwa Emka, wiedziałam, że muszę ją mieć! Oczywiście również po to, żeby przedstawić ją Wam na bloguJ

Dla mnie lektura Kto zabrał mój ser? była, jak pisałam, bardzo odżywcza. Książka mi się podobała i nie miałam większych zastrzeżeń. Dlatego tym bardziej zainteresowało mnie, że ktoś kwestionuje jej założenia. Byłam ciekawa, czego z kolei dowiem się z To ja zabrałem twój ser i czy zmienię zdanie o Kto zabrał mój ser?. Efekt końcowy jest taki, że podobają mi się obie książki. Według mnie one, wbrew pozorom, nie przeczą sobie, a raczej się uzupełniają. O ile oczywiście nie czytamy ich w sposób uproszczony i bezrefleksyjny.

Autor książki To ja zabrałem Twój ser uważa, że przesłanie Johnsona z KZMS jest niebanalne, ale jest też niepełne, a nawet niebezpieczne. Przypomnę, że dzięki bohaterom Kto zabrał mój ser? dowiadujemy się, że zmiany są nieuchronne, często pozostają poza naszą kontrolą i jeśli chcemy być szczęśliwi (mieć ser) to musimy na owe zmiany reagować i sami się zmieniać. I jak tu się z taką tezą nie zgadzać, prawda? To ja zabrałem twój ser na plan pierwszy wysuwa inny wątek. Właściwie dopiero czytając tę książkę dotarło do mnie, że KZMS można odczytać zupełnie inaczej niż ja. Że owo reagowanie na zmiany ktoś może odczytać jako bezrefleksyjne przystosowanie.
Że poszukiwanie sera, może nie być drogą do szczęścia tylko złudzeniem szczęścia, proponowanym nam przez kogoś dla jego własnych celów. Że labirynt to nie życie, pełne skomplikowanych dróg, a ścieżki, w których jesteśmy uwięzieni, żeby nie chodzić swoimi drogami. Żeby oddać sprawiedliwość dodam, że Malhotra dostrzega, że „nie takie przesłania miała głosić książka Spencera Johnsona, ale (jak pisze) wielu czytelników takie właśnie wyciąga wnioski”.

Może więc warto przeczytać zarówno Kto zabrał mój ser?, jak i To ja zabrałem twój ser. Wtedy, dzięki tym dwóm różnym spojrzeniom, mamy sporą szansę na własne refleksje i wnioski, i na to, by nie wpaść w pułapkę uproszczonych interpretacji. Książka To ja zabrałem twój ser bez wątpienia sprzyja autorefleksji, zaprasza, a wręcz prowokuje, do weryfikacji swoich postaw życiowych. Autor dedykuje ją tym, „którzy nie chcą żyć jak myszy w cudzym labiryncie”. Bohaterami są właśnie myszy, które na różne sposoby z labiryntu się wydostają. Jest przedsiębiorczy Maks, słuchający swojego ciała Wielki i uduchowiony Zet. Jeśli chcecie się dowiedzieć, jak wydostać się z labiryntu, nie poddawać się ograniczeniom i po prostu zacząć żyć własnym życiem,  przeczytajcie, co zrobili mali-wielcy bohaterowie książki. Powiem tylko zachęcająco, że opcji jest więcej niż jedna. W pełni zgadzam się z jedną z opinii cytowaną na okładce, że to „doskonała książka z dobrą lekcją na temat zmiany własnej sytuacji i tworzenia nowych warunków w życiu zawodowym i osobistym”.

Za egzemplarz książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Studio Emka.

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa drugi egzemplarz To ja zabrałem twój ser mam dla kogoś z Was. Napiszcie w komentarzu pod tym postem dlaczego chcielibyście przeczytać książkę To ja zabrałem twój ser.  Podajcie swoje imię lub nick. Na Wasze komentarze czekam końca przyszłej niedzieli, czyli do 9 czerwca włącznie. Wtedy wybiorę zwycięski komentarz i prześlę zwycięzcy książkę.