Moja pasja. Moja rodzina

Autor: Mika Brzezinski, Daniel Paisner

Przekład: Anna Sawicka-Chrapkowicz

Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne (dziękuję!)

Sopot 2015

Liczba stron: 232

Minionych kilka dni upłynęło mi na fascynującej lekturze. Uwielbiam czytać opowieści o kobietach, a jeśli jeszcze są to historie prawdziwe, przez życie pisane, to tym bardziej trudno mnie od książki oderwać. Tak było tym razem. Nie wiedziałam zbyt wiele o Mice Brzezinski, poza tym, że jest córką profesora Zbigniewa Brzezińskiego i że zrobiła karierę w telewizji amerykańskiej. Świat mediów nie jest mi szczególnie bliski. Ostatnie moje bliskie spotkania z telewizją miały miejsce na urlopie macierzyńskim, kiedy zdarzało mi się oglądać Dzień dobry TVN i Pytanie na śniadanie – z reguły oba programy jednocześnie, przełączając co chwila, bo może akurat w tym drugim będzie coś ciekawego… Przyznacie, że trudno w takim przypadku mówić o znajomości branży.

Do książki Moja pasja. Moja rodzina sięgnęłam z racji tego, że jak przeczytałam w opisie, Mika Brzezinski „pisze o codzienności współczesnej kobiety, o godzeniu różnych ról i o często niełatwych wyborach”. To jest dokładnie to, z czym sama się zmagam, czego uczę się, nie unikając błędów. Tak, ta książka była mi potrzebna. Przemówił do mnie jej osobisty wymiar. Autorka dzieli się swoimi doświadczeniami, przemyśleniami, nie stara się wygładzić rzeczywistości. Ciastko nie jest lukrowane! 

Choć, jak pisałam świat telewizji, jest dla mnie raczej obcą krainą, to treści książki były mi bardzo bliskie. Nieskromnie rzeknę, porównując się do tej wyjątkowej kobiety, że czułam swego rodzaju braterstwo dusz z bohaterką i autorką książki. Jakże znane jest mi to dążenie, by mieć wszystko naraz! Jak oczywiste od zawsze było dla mnie, że nie chcę odkładać macierzyństwa na „zaś” i, że jednocześnie, rola matki nie wypełnia mnie całej.

Czas, którego nie da się podzielić sprawiedliwie. Energia, której nie zawsze jest tyle, ile bym chciała. Sztuka wyborów. Sztuka równoważenia, ciągły proces stąpania po tej równoważni, na której jednym końcu znajduje się rodzina, a na drugim pasja (niektórzy mówią praca, ale przecież rodzina to też praca…). 

Mam nadzieję, że Mika mnie czegoś nauczyła. Zapamiętuję, że mogę być wszystkim naraz, ale nie mogę robić wszystkiego naraz. Polecam lekturę każdej mamie, która, szukając równowagi, nie zawsze jest pewna swoich kroków. Ta książka nie będzie czasem straconym, ani dla rodziny, ani dla pasji. 

A jak u Was z równowagą? Work? Life? Czy może balance...?